De scheidingslijn tussen gezond en ongezond gamen lijkt erg dun te zijn. Soms is er zelfs niet echt de vinger op te leggen door de omgeving. Want wanneer spreken we nou eigenlijk van een gameverslaving en wanneer is iemand simpelweg dol op gamen?
Het verschil zit hem meer in de wijze waarop men gamet, waarom er wordt gegamed en of dit invloed heeft op andere zaken binnen het dagelijkse leven van deze persoon.
In dit artikel leggen we uit wanneer er van een gameverslaving wordt gesproken en welke kenmerken hierbij het meest van belang zijn. Herken jij jezelf in de volgende kenmerken of herken je iemand uit je omgeving? Weet dan dat er verschillende hulpinstanties, zoals Connection SGGZ, zijn die hierbij kunnen helpen. Ook de huisarts kan je eventueel doorverwijzen. Over de verslaving heb je misschien niet altijd controle. Maar je hebt wel controle over het wel of niet om hulp vragen. Wacht niet te lang om erger te voorkomen.
Niet kunnen stoppen
Gamen brengt veel plezier. Er zijn dan ook heel veel mensen die zich regelmatig even verliezen in een spelletje. Zeker als ze net een nieuw spel spelen. Velen van ons hebben weleens uren achtereen doorgebracht achter een beeldscherm. Maar net zo snel als deze bevlieging ontstond, verdwenen deze weer. Dat noem je normaal gedrag. Een keer extra lang gamen bij het vinden van een nieuw spel is dan ook helemaal niet vreemd.
We spreken pas van een verslaving als er sprake is van afhankelijkheid. Iemand kan niet meer stoppen met gamen. Zelfs niet als er verplichtingen op hen wacht. Hierdoor kan school of werk in geding komen en kunnen zelfs sociale contacten verwaterd raken. Dit zijn ook vaak mensen die minder goed voor zichzelf kunnen zorgen. Zo zullen ze bijvoorbeeld minder snel kunnen stoppen om te eten of te slapen. Als zelfs dergelijke alledaagse behoeften erbij in dreigen te schieten, durven we zeker te spreken van een verslaving.
Gamen als copingsmechanisme
Een ander belangrijk kenmerk van een gameverslaving is dat het gamen zelf meestal niet het grootste probleem is. Hier zit meer achter. Zo is het bijvoorbeeld vaak een manier voor mensen om andere situaties of gevoelens te ontvluchten. Door te vluchten in een game, hoeft hier verder niet over nagedacht te worden. Je hoeft helemaal niks meer. Je bent alleen maar bezig met het spel. Dat kan heel rustgevend zijn en versterkt de verslaving daarom ook des te meer.
Negatieve emoties als je niet kunt gamen
Bij de meeste verslavingen zien we ontwenningsverschijnselen als de middelen niet meer gebruikt worden. Dat is ook het geval bij een gameverslaving. Misschien niet lichamelijk, – je neemt immers niks in – maar wel geestelijk. Zo komen gevoelens als angst en spanning veelvuldig voor. Als men ervan wordt weerhouden om te gamen, kunnen zij zich zelfs depressief, boos en soms zelfs agressief gaan gedragen. Deze negatieve emoties tonen dat er sprake is van afhankelijkheid en zijn een duidelijk signaal dat er duidelijk een verslaving ten grondslag ligt.
